Er reden nog stoomtreinen, veel straten in het centrum waren van kinderkoppen of kasseien en stoplichten waren er nog niet. Voor mij was Tilburg net zo gezellig, sfeervol en bijzonder als Amsterdam voor de Amsterdammers of Maastricht voor de Maastrichtenaren. Ik woonde er altijd graag en kom er nog steeds vaak en met veel plezier.
Toen de kerken nog onvoorstelbaar groot leken – ik weet nog dat ik voor de Besterdse kerk stond en verbaasd omhoogkeek naar die eindeloze toren – kon ik me niet voorstellen dat ze ooit zouden worden afgebroken. Toch gebeurde het niet zo heel veel later met die Besterdse kerk; de kerk waar Piet Clijsen, als ik het me goed herinner, ramen had staan waarop hij trots was. De verkleurde ontwerpschets van Andreas en Johannes hangt boven mijn bureau waardoor ze toe kunnen kijken terwijl ik dit allemaal schrijf.
Geen idee of het iets met beleid te maken heeft maar in de laatste tijd hebben sommige kerken met ramen van Piet Clijsen een andere bestemming gekregen, zoals de H. Cornelius in Welberg, gemeente Steenbergen en, recentelijk nog, de Margarita Maria Alacoquekerk aan de Ringbaan West in Tilburg (link). Daardoor zijn ook de ramen veiliggesteld en dragen nog steeds bij aan de sfeer van de oorspronkelijke gebouwen.
Veel van het werk van Piet Clijsen was en is nog in Tilburg te vinden, zoals met het vorderen van deze website zal blijken. Omdat hij er was geboren, zijn opleiding had genoten én een actief gemeenschapsleven leidde kende hij er veel mensen. Grote en kleine bedrijven, scholen en kerken behoorden tot de geachte cliëntèle.
Belangrijke ramen zijn nog te zien in: Paleis Raadhuis, Dyonisiuskerk van het Goirke, kerk Margarita Maria Alacoque, de abdij van Onze Lieve Vrouw van Koningshoeven, formeel in Berkel-Enschot en het St. Odulphuslyceum. Op de fiets is er, zonder last van overvolle parkeerplekken, een leuke rondgang te maken langs alle plekken. Bijkomend voordeel is dat de bezoeker een goede impressie krijgt van het huidige Tilburg, nog steeds de moeite waard, wat mij betreft.