Sinds 2014 ben ik op zoek naar foto’s van het werk van Piet Clijsen, glazenier uit Tilburg. Het is leuk werk, tijdrovend en zinvol, wat mij betreft: eindelijk brede aandacht voor het werk van Piet Clijsen. Inmiddels is de conclusie gerechtvaardigd dat de zoektocht tot nu succesvol is geweest, maar zeker nog niet klaar.

Uiteraard waren er ook tegenvallers. Gebouwen zijn gesloopt en de ramen verdwenen in het commerciële circuit, ramen zijn gesneuveld of niet meer te traceren omdat de eigenaren onvindbaar zijn. Soms een kleine teleurstelling maar regelmatig ook deprimerend omdat je inmiddels wist dat de ramen die je niet kon vinden interessante kunst was.

Om een goed beeld te krijgen van het werk van Piet Clijsen, zowel in tijd, die het hem kostte om het allemaal te maken, als in omvang moest naar alles worden gezocht; volledigheid heeft duidelijk meerwaarde in dit opzicht. Zelfs de ramen die er niet meer zijn of niet kunnen worden gevonden dragen bij aan een goed inzicht in de productiviteit van Piet Clijsen. Voor een goed onderscheid met alles wat nog wel is gevonden categoriseren we deze ramen als ‘Verloren ramen’.

Een kleine maar belangrijke kanttekening wil ik daarbij nog maken.

Soms moet worden geaccepteerd dat ramen echt verloren zijn gegaan, er dus niet meer zijn. In een aantal gevallen hoeft dat niet, bijvoorbeeld als het maar niet lukt om reacties te krijgen op vragen. Voor Verloren ramen is het motief toepasselijk waarover Ramses Shaffy zo bevlogen zong: we zullen doorgaan…..daar waar dat zinvol lijkt.