Als kind ben ik één keer in Wouw geweest. Het was een zondagmiddag en Piet Clijsen moest even naar Wouw, voor zaken.
In 2014 kwam ik er, samen met broers en zussen, terug. Een indrukwekkende ervaring; wij, met z’n allen, wandelend en genietend van zijn werk.
Een lichte kerk met kleurrijke ramen, waarvan één op voorhand wel héél bijzonder raam. Vol bewondering bleken we nog steeds te praten over Joep Nicolas, voor ons een beroemde want in ons gezin veel besproken glazenier uit Limburg.
In opdracht van de regering maakte hij het zogenaamde verrijzenisraam voor de Wereldtentoonstelling van 1937 in Parijs (LÉxposition Internationale). Na de tentoonstelling werd het opgeslagen en slechts door toeval na WO II herontdekt. Na de broodnodige reparaties werd het vervolgens in bruikleen in de Lambertuskerk geplaatst, waar het nog steeds te bewonderen is. Met gepaste trots genoot ik van de aanblik van de ramen van Piet Clijsen naast die van Nicolas.
In het priesterkoor staan 3 ramen met steeds 3 taferelen per raam. Ook in de doopkapel staan 3 ramen, maar die zijn steeds gewijd aan een thema per raam. De ramen zijn erg groot en alleen al om die reden erg indrukwekkend.
Helaas waren, op de dag van ons bezoek, door het tegenlicht van de zon de ramen in het priesterkoor niet zichtbaar
Door Caspar Dingjan is een mooi vormgegeven, overzichtelijke en duidelijke folder geschreven: Fragmenten van St. Lambertuskerk, Wouw, over de kerk met al zijn kunstschatten. De foto’s van het priesterkoor heb ik uit zijn ‘Fragmenten’ mogen lenen.
