Annelies (jongste zus) legde uit dat ‘al het materiaal’ zo goed mogelijk was geordend en officieel, middels een formele schenkingsakte, in 2010 was geschonken aan het Regionaal Archief in Tilburg (RAT). Feitelijk werden daarmee ook de eigendomsrechten overgedragen aan de gemeente Tilburg.
Bij de overdracht was door medewerkers al het materiaal bekeken en gefotografeerd. Hierdoor kwam dus direct al een uitgebreid bestand beschikbaar over het werk van vader. Daarnaast werden een aantal duidelijk kwetsbare tekeningen zo goed mogelijk gerestaureerd alvorens op te slaan.
Toen ik samen met Jakke in november 2019 voor het eerst het RAT bezocht stond het archief er nog net zo bij als het in 2010 was achtergelaten. Er was niets mee gebeurd, simpelweg door gebrek aan menskracht. Twee karren met spullen stonden op ons te wachten. Verwachtingsvol openden we de bovenste doos. Na verrast te worden door de eerste tekeningen hadden we al snel steeds meer tijd nodig voor elke volgend cadeautje. Teveel tijd, gelet op de sluitingstijden; vandaag ging dat niet lukken, realiseerden we ons.
Blijkbaar ging ons enthousiasme gepaard met uitroepen van bewondering, gelach en heimelijk bedoeld maar te luid klinkend overleg. Een medewerker van het RAT schoof aan.
Niet lang voor dit bezoek had ik het RAT telefonisch al eens benaderd met de vraag wat er met dit archief zou kunnen gebeuren. In een poging het ‘nee’ van toen te keren probeerde ik het nog maar eens. De combinatie van ons en zijn enthousiasme werkte. Snel bereikten we een deal: als wij al het werk zouden inventariseren, zou het RAT veel ervan publiekelijk toegankelijk maken via hun website.
Uiteindelijk hebben we 4 hele dagen nodig gehad om de bijna 400 items te beschrijven overeenkomstig de richtlijnen van het RAT. Een leuke klus omdat we zeer bewust alles goed hebben bekeken. Bovendien hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om veel foto’s te maken.
Door het initiatief van het RAT is een groot bestand beschikbaar van prachtig materiaal dat voor allerlei doeleinden kan worden gebruikt. Mensen kunnen het raadplegen om er simpelweg van te genieten, maar ook kan het worden gebruikt in het kader van kunsthistorisch onderzoek. Maar er mist ook veel. Immers waren camera’s in de tijd van mijn vader geen gemeengoed. De foto’s die hij heeft laten maken zijn bovendien allemaal zwart/wit. Feitelijk heeft hij zelf veel van zijn werk niet ‘in situ’ gezien.
Door ons initiatief krijgen we steeds meer foto’s, en soms aanvullende informatie, beschikbaar over het werk. Bovendien is al het nieuwe materiaal in kleur en dus visueel heel aantrekkelijk.
Kunstenaars willen graag hun werk laten zien. Piet Clijsen is daarop zeker geen uitzondering en zal ongetwijfeld trots zijn geweest op de initiatieven om zijn werk te tonen via het RAT en deze website. Een prettige en stimulerende gedachte.
